EIC มองโอกาสลงทุนผ้าทำหน้ากากอนามัย เพื่อคนไทยมีใช้อย่างยั่งยืน

หน้ากากอนามัยที่ใช้ในปัจจุบันมี 2 ประเภทหลัก ได้แก่ หน้ากากอนามัยที่ใช้ทางการแพทย์ (Surgical masks) และหน้ากากป้องกันฝุ่นละออง (Respirator masks) โดยส่วนประกอบที่สำคัญที่สุดของหน้ากากอนามัย คือ ผ้าชั้นใน ผ้าชั้นนอก และแผ่นกรอง ที่ผลิตจากเส้นใยปิโตรเคมี polypropylene non-woven

องค์การอนามัยโลก (WHO) กล่าวว่าจากสถานการณ์การระบาดของ COVID-19 ทำให้อุปกรณ์ป้อกันภัยส่วนบุคคล (PPE) อย่างหน้ากากอนามัย หรือถุงมือ มีความต้องการสูงขึ้นถึง 100 เท่าในช่วงที่มีการระบาด ประเทศต่าง ๆ จำเป็นต้องเพิ่มกำลังการผลิตหน้ากากอนามัย และมีมาตรการจำกัดหรือห้ามการส่งออก เพื่อให้มีเพียงพอต่อความต้องการใช้ในประเทศ อย่างไรก็ตาม EIC มองว่าเมื่อสถานการณ์ COVID-19 คลี่คลายทำให้ความต้องการหน้ากากอนามัยอาจลดลง แต่ปัญหาด้านมลพิษทางอากาศ กระแสรักษ์สุขภาพ และแนวโน้มจำนวนผู้ป่วยด้านระบบทางเดินหายใจที่สูงขึ้น จะเป็นปัจจัยสนับสนุนการเติบโตของความต้องการหน้ากากอนามัยในอนาคต

ไทยมีปัจจัยบวกของการลงทุนในอุตสาหกรรมการผลิตผ้าและแผ่นกรอง ซึ่งเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของหน้ากากอนามัย 3 ประการคือ 1) ไทยมีวัตถุดิบสำหรับผลิต polypropylene non-woven ที่เพียงพอ 2) ไทยให้สิทธิพิเศษด้านการลงทุนแก่อุตสาหกรรมที่เกี่ยวกับการแพทย์ 3) ไทยมีนโยบายส่งเสริมให้ประเทศเป็นศูนย์กลางด้าน Medical Tourism และอุตสาหกรรมการแพทย์ครบวงจร (Medical Hub) ซึ่งจะเป็นผลดีต่อการขยายตัวของความต้องการผ้าและแผ่นกรองหน้ากากอนามัยต่อไปในอนาคต

อย่างไรก็ตาม ความท้าทายในระยะสั้น คือการนำเข้าเครื่องจักรผลิตผ้าและแผ่นกรองทำได้ยากลำบากในช่วงนี้ ผ้าและแผ่นกรองที่นำเข้าจากจีนต้องรอนานและมีต้นทุนเพิ่มสูงขึ้นมาก สำหรับความท้าทายในระยะยาว ผู้ผลิตหน้ากากอนามัยไทยต้องพัฒนาความสามารถทางการแข่งขัน ทั้งตลาดในประเทศ และตลาดส่งออก เพราะมีคู่แข่งสำคัญคือ จีน และไต้หวัน ที่มีฐานตลาดใหญ่กว่าครึ่งหนึ่งของโลก นอกจากนี้ ยังมีความท้าทายด้านเทคโนโลยี ซึ่งไทยยังต้องพึ่งพาเทคโนโลยีการผลิตผ้าและแผ่นกรอง melt-blown non-woven จากต่างประเทศ

EIC มองว่าการลงทุนในอุตสาหกรรมต้นน้ำของการผลิตหน้ากากอนามัย ได้แก่ ธุรกิจผลิตผ้าชั้นใน ผ้าชั้นนอก และแผ่นกรองของหน้ากากอนามัย ควรได้รับการส่งเสริมจากภาครัฐ เพื่อให้ supply chain ของการผลิตหน้ากากอนามัยครบถ้วนสมบูรณ์ สามารถผลิตหน้ากากอนามัยให้มีเพียงพอต่อความต้องการใช้ภายในประเทศ แม้ในยามวิกฤตที่อาจเกิดการแพร่ระบาดของโรคอื่น ๆ ได้อีกในอนาคต เพื่อความมั่นคงทางสุขภาพของประชาชนในระยะยาว